rog

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant ar ger kembraek rhwyg.

Anv-kadarn

rog /ˈroːk/ gourel, liester rogoù

1. Faout, toull graet en ur regiñ.

   <skouer>.

2. (a-wezhioù) Koag, trouz taolet gant ur vran.

   <skouer>.

Stumm all

• roeg

Deveradoù

• dirog (diroeg)
• regiñ (roegiñ)
• rogadenn (roegadenn)

Troidigezhioù

• galleg : déchirure ^(fr)  ; (parfois) coassement ^(fr)
• kembraeg : rhwyg ^(cy)

• saozneg : rent ^(en) , tear ^(en)  ; croaking ^(en)