plac'hig

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn plac'h hag an dibenn-ger bihanaat -ig.

Furm anv-kadarn

plac'hig /ˈplɑːɣik/ benel (liester : plac'hedigoù)

1. Furm vihanaat an anv-kadarn plac'h.
   • Setu me, plac'hig koant, emezañ da Rozenn. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 129.)
   • An div vigoudenn yaouank, troñset ganto o c'hotilhonoù voulouz, o doa graet dakig, e-giz div blac'hig fur, war un tost. Hep fiñval mui. — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 123.)
   • Eur plahig yaouank, doare vad dezi, eun tamm paper ganti en he dorn, a zo aze dirazom, war he lent. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 31.)
   • Du-mañ, pa oan plac'hig e ti va zud, e oa ur gwir levraoueg er privezioù. — (Mich Beyer, pennad Imor, Ya!, niv. 959, 2023, p. 8.)

Troidigezhioù

• galleg : petite fille ^(fr)