peotramant

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus pe hag otramant.

Adverb

peotramant /peoˈtrãmːãn(t)/

1. Pe neuze
   • − Arsa ! emean, n'eo ket c'hoariou a zo ganimp ; ro d'in-me da arc'hant ha da gi, peotramant out maro... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 2.)
   • Hemañ ho po ? Peotramant hemañ all ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 158.)
   • Na chomit ket aze, peotramant e tapot ar sifern. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 158, 166.)
   • Na lakez ket ken e-barz, petramant e skuillo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 158.)
   • Ret e vo dit dourañ da vokedoù, peotramant e varvint. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 158.)
   • Serr da c'henoù, peotramant ez ez da gaout ur vazhad ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 166.)
   • "Kreñvoc'h ! Kreñvoc'h c'hoazh ! Peotramant on kollet, kollet evit biken !" a grie Noelig. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 43.)
   • D'abardaez ha diouzh noz e vez meur a seurt tud c'hoazh, re gustum peotramant klianted ar salioù sinema, ha c'hoazh tropelladoù riboulerien en o zroveni... — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 19.)

Troidigezhioù

• galleg : autrement ^(fr) , ou bien ^(fr)