parkeier

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn park hag an dibenn-ger -eier.

Furm anv-kadarn

parkeier /parˈkɛjːɛr/

1. Furm lies an anv-kadarn park
   • [...], parkeier turriet evel pa viche bet e pep hini kant penn-moc'h gouez oc'h ober ho ebad. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 2.)
   • Hag heñ war he lerc'h dre ar parkeier, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
   • Sklêrijenn ha gor heol an nevezamzer a laka da sevel ha da zareviñ geot ar foenneier ha drevadoù ar parkeier. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 118.)
   • Geot ar parkeier, bleuñv ar pradeier, kivni ar vein, touskan ar gwez, an ezenn o redek er saonenn, pep tra a hop : « Marc’h en deus diskouarn e Vorvarc’h ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 42.)

Stummoù all

• parkoù

Troidigezhioù

• galleg : champs ^(fr)