pab
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-kadarn
pab /ˈpɑːp/ gourel (liester : pabed, pibien)
- Den a zo e penn an Iliz katolik roman.
- Evit dont a-benn eus ar veleien, evel m'oant deuet a-benn eus madoù an Iliz, ec'h em em lakejont e doare da lamet digant ar pab hag an eskibien, o galloud warnezho. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 13.)
- Hon Tad Santel ar Pab : titl roet d'ar pab gant ar gatoliked.
- Hon Tad Santel ar Pab n'en doa mui da welet war eskibien Frañs, ken nebeut ha n'o doa ar re-mañ da welet war beleien o eskopti : ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 15.)
Deveradoù
Divinadelloù
- -Rouesañ tra zo er bed? -Kaoc'h ar pab. — (?, p. ?.)