pab

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus papa e latin.

Anv-kadarn

pab /ˈpɑːp/ gourel (liester : pabed, pibien)

1. Den a zo e penn an Iliz katolik roman.
   • Evit dont a-benn eus ar veleien, evel m'oant deuet a-benn eus madoù an Iliz, ec'h em em lakejont e doare da lamet digant ar pab hag an eskibien, o galloud warnezho. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 13.)
2. Hon Tad Santel ar Pab : titl roet d'ar pab gant ar gatoliked.
   • Hon Tad Santel ar Pab n'en doa mui da welet war eskibien Frañs, ken nebeut ha n'o doa ar re-mañ da welet war beleien o eskopti : ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 15.)

Deveradoù

• pabel
• pabelezh
• pabiezh
• paboni

Divinadelloù

• -Rouesañ tra zo er bed? -Kaoc'h ar pab. — (?, p. ?.)