menn
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
![]() |
Brezhoneg
Etimologiezh
- Kavet en henvrezhoneg (men).
- Meneget er C'hatolikon (men).
- Da geñveriañ gant ar gerioù myn en kembraeg, mynn en kerneveureg, meann en skoseg, meannán en iwerzhoneg, dezho ar memes ster « menn-gavr ».
- Anavezet evel anv-tiegezh : (Le) Menn.
Anv-kadarn
menn /ˈmɛnː/ gourel, liester menned
- Hini bihan bronneged debrerien geot (dañvad, gavr, karv, yourc'h...).
- <skouer>.
- en-strizh:
- Ar c'havr hag he seizh mennig.
- (dre skeudenn-lavar) anv karantezus roet ouzh ar vugale vihan.
- <skouer>.
- koumoulenn vihan
krennlavaroù
- Bezo du, bezo gwenn
Pep gavr a gar he menn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.) - Bezo du, bezo gwenn
Pep hini a gar e venn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.) - Pa zeu ar mennedigoù da saout E vez glav da gaout.
Deveradoù
Troidigezhioù
Menn-gavr