loavus

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Dont a ra eus pennger ar verb loavañ, loav-, hag al lostger -us.[1]

Anv-gwan

loavus /'lwɑ:vys/

  1. (db. komzoù, doareoù an dud) A dalvez da loavañ ub. [2]

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :