lârit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar lâr-, pennrann ar verb lâret, hag an dibenn-ger -it.

Furm verb

lârit /ˈlɑːrit/

  1. Furm ar verb lâret en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • — Mar lâret bezañ fidel din, me a gavo an tu d'ho lakaat da dont a-benn anezhañ ? — (KBA1, p. 20.)
  2. Furm ar verb lâret en eil gour lies an doare-gourc'hemenn.

Troidigezhioù