kioc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

.

Kioc'h.

Anv-kadarn

kioc'h /Distagadur ?/; benel

1. Evn-aod.
   • Te zo treut evel ur gioc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 140.)

Etimologiezh

Savet diwar « ki- », pennrann ar verb « kiañ », hag an dibenn-ger « -oc'h ».

Furm verb

kioc'h /ˈkiː.ɔx/

1. Furm ar verb kiañ en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.