Mont d’an endalc’had

kelenner

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Savet diwar « kelenn » hag al lostger « -er ».
Meneget er C'hatolikon (quelenner, docteur).
(Furm verb) Savet diwar « kelenn- », pennrann ar verb « kelenn », hag an dibenn-ger « -er ».

Anv-kadarn

Unander Liester
Gourel kelenner
/keˈlɛnː.ɛr/
kelennerien
/ke.lɛˈnɛ.rjɛn/
Benel kelennerez
/ke.lɛˈnɛː.res/
kelennerezed
/ˌke.lɛ.neˈreː.zet/

kelenner /keˈlɛnː.ɛr/ gourel (liester : kelennerien, kelennerion)

  1. Den a gelenn.
    • — Deskiñ elfennoù al livouriezh ! Evit piv am c'hemerit, Gabriela ? N'on ket kelenner. — (Herve Gouedard, Paul Sérusier, ul livour e Breizh, Al Liamm, miz Du 2013, p. 129.)

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Furm verb

kelenner /keˈlɛnː.ɛr/

  1. Furm dic'hour ar verb kelenn en amzer-vremañ an doare-disklêriañ.