kel

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

Eus ken (evel cyn e kembraeg), troet da kel dirak ar gensonenn [l].

Adverb

kel /ˈkɛl/

1. Adverb an derez-kevatal dirak an anvioù-gwan a grog gant ar gensonenn [l] : kel laouen, kel laosk, kel lies, kel lufr, ...
   • ... mar kirit reiñ dezho da evañ ec'h evint d'ho krasoù mat, evel a leveront, e-lec'h lavaret d'ho yec'hed, kel laouen ha tra. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 224.)
   • Ar c'hreg neuze a yeas kel laouen ma'z oa eun dudi he gwelet. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 146.)
2. Kelliez gweach ma teu e kaloun ann den c’hoantegesiou direiz, rak-tal e teu d’en em nec’hi. Skouer Jezuz .

Troidigezhioù

• galleg : aussi ^(fr) , pareillement ^(fr) , si ^(fr)

Gwelet ivez

• ken
• ker