ilin

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (olin).

Meneget er C'hatolikon (elin).

Da geñveriañ gant ar gerioù elin en kembraeg ha kerneveureg, uillinn en iwerzhoneg.

Deuet eus ur ger keltiek *olīnā, a zeufe eus ur henstumm indezeuropek *Heh₃l-ḗn,^[1] da dostaat ouzh ulna « arvrec'h » en latin, aleina « arvrec'h » en goteg hag ōlénē « ilin » en henc'hresianeg.^[2]

Gwelet ivez uilinn-pipe (binioù-ilin en brezhoneg).

Anv-kadarn

ilin /ˈiːlin/ gourel (daouder daouilin)

(Korfadurezh) Tu diavaez pleg ar vrec'h.
- Sevel a ris war ma ilin, daoust d'am foan-benn, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 162.)
- Deredek a ra tremazañ, e c'hoaf startaet e pleg e ilin dehou, o kinnig toullañ-didoullañ e enebour. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 63.)

Stumm all

elin

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

alamaneg : Ellbogen ^(de) gourel
euskareg : ukondo ^(eu)
galleg : coude ^(fr) gourel
gresianeg : αγκώνας ^(el) (ankónas) gourel
hungareg : könyök ^(hu)
italianeg : gomito ^(it) gourel
galizeg : cóbado ^(gl) gourel
iwerzhoneg : uillinn ^(ga) benel
kembraeg : elin ^(cy) benel
kerneveureg : elin ^(kw) gourel

latveg : elkonis ^(lv) gourel
lituaneg : alkūnė ^(lt) benel
nederlandeg : elleboog ^(nl) gourel
okitaneg : coide ^(oc) gourel
poloneg : łokieć ^(pl) gourel
romañcheg : cundun ^(rm) gourel , cumbel ^(rm) gourel
saozneg : elbow ^(en)
spagnoleg : codo ^(es) gourel
turkeg : dirsek ^(tr)

Gwelet ivez

orloc'h
Ar pennad « ilin » e-barzh Wikipedia

Daveoù

Roll an daveoù :

^[1] : Guus Kroonen, Etymological Dictionary of Proto-Germanic, Leyden, Brill, 2013, p. 22.
^[2] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 297-98.