gwiader
Brezhoneg
Etimologiezh
Anv-kadarn
gwiader /ɡɥiˈɑːdɛr/ gourel (liester : gwiaderien)
- Den a zo e vicher oberiañ gwiadoù gant ur stern.
- Pa voe ganet o mab Yeun, ma zadkozh, d'an 31 a viz Genver 1820, e oa gwiader e dad en Henvêz, e parrez Lennon, e-lec'h ma oa gantañ ivez un tammig douar diouzh feurm. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 8.)
- Loeiz ar Poder eus Treduder a oa diwezhañ gwiader a oa bet er vro. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 126.)