gwiader

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pennrann gwiad- ar verb gwiadiñ hag al lostger -er.

Anv-kadarn

gwiader /ɡɥiˈɑːdɛr/ gourel (liester : gwiaderien)

1. Den a zo e vicher oberiañ gwiadoù gant ur stern.
   • Pa voe ganet o mab Yeun, ma zadkozh, d'an 31 a viz Genver 1820, e oa gwiader e dad en Henvêz, e parrez Lennon, e-lec'h ma oa gantañ ivez un tammig douar diouzh feurm. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 8.)
   • Loeiz ar Poder eus Treduder a oa diwezhañ gwiader a oa bet er vro. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 126.)

Troidigezhioù

• galleg : tisserand ^(fr)