groñs

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Adverb

groñs /ˈɡrɔ̃sː/

1. Didro, fraezh.
   • Gouzout a reas ivez e oa difennet groñs lavarout netra d'an ermit diwar-benn kement-se, hag, evel just, ne lavaras netra ebet morse d'ezañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 17.)
   • Ar Bihan ne felle ket d'ezañ, rak difennet groñs e oa bet outañ lavarout seurt da zen, na rei ar yalc'h da zen. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 234.)
   • Gwir eo e lavare hemañ groñs n' her c'hemerje ken da vont gantañ, peogwir ne oa mat nemet da… bemoc'ha ar stal bep tro. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 251.)

Troidigezhioù

• galleg : expressément ^(fr)  ; nettement ^(fr) , résolument ^(fr)