grede

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus krede gant ur c'hemmadur dre vlotaat.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep krede
dre vlotaat grede
dre c'hwezhañ c'hrede
dre galetaat digemm
amreizh digemm

grede /ˈɡreːde/

  1. Furm kemmet ar verb krediñ e trede gour unan an amzer-dremenet ledan, en doare-disklêriañ.
Meur a hini a lâre bezañ gwelet sklêrijenn er chapel, da hanternoz, ha klevet ha gwelet traoù spontus, ha den na grede tostaat eno, ur wezh ma vije deut an noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 293.)
Den ne grede komz, gwasket ma oa kalon pep hini gant estrenvan nevez-c'hanet. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 91.)
Gant malis ruz e lavare an dud ne grede ket dezho e oa bet distrujet ar vilin-avel gant Gwenn-erc'h: lavaret a raent e oa kouezhet abalamour d'he mogerioù re voan. — (George Orwell, lakaet e brezhoneg gant Erwan Hupel, Kêr al Loened, Barn ha Skrid, 2011, p. 55.)