grede

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus krede gant ur c'hemmadur dre vlotaat (k → g).

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	krede
dre vlotaat	grede
dre c'hwezhañ	c'hrede
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

grede /ˈɡreː.de/

1. Furm kemmet ar verb krediñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannigoù-verb na ha ne, da skouer) :

Meur a hini a lâre bezañ gwelet sklêrijenn er chapel, da hanternoz, ha klevet ha gwelet traoù spontus, ha den na grede tostaat eno, ur wezh ma vije deut an noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 293.)

Den ne grede komz, gwasket ma oa kalon pep hini gant estrenvan nevez-c'hanet. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 91.)

Gant malis ruz e lavare an dud ne grede ket dezho e oa bet distrujet ar vilin-avel gant Gwenn-erc'h: lavaret a raent e oa kouezhet abalamour d'he mogerioù re voan. — (George Orwell, lakaet e brezhoneg gant Erwan Hupel, Kêr al Loened, Barn ha Skrid, 2011, p. 55.)