en em astenn
Neuz
Brezhoneg
- Diwar ar rannig-emober en em hag ar verb astenn.
Verb
en em astenn /Distagadur ?/ verb emober (displegadur)
- Mont en e c'hourvez
- — Kenta hoc'h euz da ober, eme mevel ar bourreo, eo en em astenn a-ze var an douar. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 295.)
- Goleiñ un dachennad vras pe vrasoc'h
- [...], ac'hane ec'h en em astenn ar gweled war ar vro a-bezh, pa vez kaer an amzer da vihanañ. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 15.)
- A-dal dezhe en em astenne an aber. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 408.)
- Souezhet oan bet : war an a-dreñv en em astenne he savadurioù a-hed meur a borzh. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 43.)
- Dirak blockhaus Kanaam en em astenne bae Perroz, [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 298.)