echuet
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar « echu- », pennrann ar verb « echuiñ », hag an dibenn-ger « -et ».
Furm verb
echuet /ɛˈʃyːet/
- Anv-gwan-verb ar verb echuiñ.
- Job ha Lom o doa echuet ober an dro d’an ti, e Karreg-al-Louarn, gant ur c’houlaouenn war enaou. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 119.)
- Furm ar verb echuiñ e trede gour unan an doare-gourc'hemenn. (ral)
- Mar bije erruet se, en em c'houlennan da bet eur en divije hemañ echuet e zevezh !. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 61.)