disuj

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus di- ha suj.

Anv-gwan

disuj /ˈdiːzyʃ/

1. Ha n'eo ket sujet.
2. Ha ne sent ket.
   • War a gonter e oa bet disuj un tammig en e yaouankiz hag e enebourien, evit ober goap anezhañ, a lavare diwar e benn :
     Pôtr sot ar Mougoulou
     A bigne war an dôl
     Hag a stôte er bouedoù. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 244.)

Gerioù heñvelster

• dissent

Gerioù enepster

• sujet

Deveradoù

• disujañ
• disujidigezh