Mont d’an endalc’had

distagellañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus « distagell » hag « -añ ».

Verb

distagellañ /di.sta.ˈɡɛlː.ã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : distagellet) (displegadur)

  1. Troc'hañ ar stagell.
    Mar distagellont ar meskl e rankont gwerzhañ anezho diouzhtu petramant ne chomfent ket mat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 120.)
  2. (diwar-benn an teod) Troc'hañ stagell an teod evit aesaat ar gomz.
    An hini he devoa distagellet hemañ he devoa gounezet he femp gwenneg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 120.)
  3. (dre skeudenn-lavar) Aesaat ar gomz.
    • Hennezh en doa distagellet din ma zeod d'am oad a bemp bloaz. Heptañ e vijen bet mut, me hag a gar kement kaozeal.[1]

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :