diskregiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger dis- hag ar verb kregiñ.

Verb

diskregiñ /disˈkreːɡĩ/ verb kreñv dieeun (displegadur)

1. Diskregiñ diouzh un dra bennak pe unan bennak : paouez da vezañ krog ennañ, e lezel da vont.
   • Lonket he doa ur voutailhad dourjistr hep diskregiñ diouti. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 116.)
2. Diskregiñ diouzh bugale : o dilezel.
   • Honnezh n'he devoa ket diskroget diouzh ar grennenn-se ken na oa erruet er blasenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 116.)

Gerioù enepster

• kregiñ

Deveradoù

• diskroget

Troidigezhioù

• galleg : lâcher ^(fr) , se démunir ^(fr) (de)