didorr

Gwelet ivez : didor

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn torr.

Anv-gwan

didorr /'diːdor/

1. Ha n'eo ket torret ; dizrailh, dizrast;
2. Ha n'eo ket skuizhus ; aes kerzhet gante (diwar-benn ar botoù)
   • Ar botoù-mañ a zo aesoc'h ha muioc'h didorr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 106.)

Troidigezhioù

• galleg : intact ^(fr)
• galleg : reposant ^(fr)

Anv-kadarn

didorr /'diːdor/

1. Diskuizh.
   • Ur pennad didorr.

Troidigezhioù

• galleg : repos ^(fr)