chomet
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar chom-, pennrann ar verb chom, hag an dibenn-ger -et.
Furm verb
chomet /ˈʃɔmːet/
- Anv-gwan-verb ar verb chom.
- Lom. - « An teñzor a zo chomet kuzhet. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 46.)
- Pell a oa e oa chomet tud Marc'h war e lerc'h, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
- [...] mar karjent bezañ chomet sioul hag e peoc'h ne vije c'hoarvezet droug ebet ganto. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 166.)
- Un noz, goude koan, e oant chomet da dommañ e-tal an tan. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 123.)
- Me a zo deut, Itron, da c’houlenn ur banne soubenn ‘vit ur vaouez paour a zo chomet klañv-fall ‘barzh ma zi. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 29.)