cantan

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Spagnoleg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Furm verb

cantan /ˈkan̪.tan/

  1. Furm ar verb cantar e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ ; kanont.
    • Así aprendí que los cisnes no cantan cuando mueren. — (Pablo Neruda, Confieso que he vivido: Memorias, Barcelona, 1974.)
      Evel-se e teskis ne gan ket an elerc'h pa varvont.

Gwelet ivez

Liammoù diavaez