cantaba

Spagnoleg

Etimologiezh

Eus ar verb cantar.

Furm verb

cantaba /kan̪.ˈta.βa/

1. Furm ar verb cantar e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ ; kanen.
2. Furm ar verb cantar e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ ; kane.
   • Al acercarse al sitio indicado por Martín, oyeron una voz que cantaba. — (Pío Baroja, Zalacaín el aventurero, Teirvet Levrenn : Las últimas aventuras, 1919.)

     O tostaat ouzh al lec'h bet merket gant Martín e klevjont ur vouezh hag a oa o kanañ.

Gwelet ivez

• cantabas, cantábamos, cantabais, cantaban

Liamm diavaez

• Diccionario de la lengua española Edición del Tricentenario Actualización 2023 - Displegadur ar verb cantar