kane
Aller à la navigation
Aller à la recherche
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
kane /ˈkãː.ne/
- Furm ar verb kanal/kanañ/kaniñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
-
- [...], hag e kane ar sonioù a ouie, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 169.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- Hag ar bennhêrez a gane :
Me am eus kavet, ur mintin,
Un durzhunell eus ar bloaz-mañ... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.) - N'eo ket al lean a bede, n'eo ket ar barzh a gane. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 82.)
- Chaliapin a gane kanaouennoù poblek rusian. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 39.)