c'hwitell

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

c'hwitell /ˈxwitː.ɛl/ benel (liester : c'hwitelloù)

1. Benveg bihan a ra ur son skiltr pa vez c'hwezhet e-barzh.
   • "Kaout ar c'hwitell a rankin , eme ar vamm." — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 185.)
   • « Ma ! Hennez, ar Yann-ze, a rank mont kuit ac'han, c'houitell hag all ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 186.)
2. (Pemdez) Kalc'h.

Troioù-lavar

• Da ziskouez dispriz ouzh komzoù unan e vez lavaret: C'hwitell Gwilhou, pe C'hwitell Katell (daveoù a vank).

Gerioù heñvelster

• sut
• sutell

Deveradoù

• c'hwitelladenn
• c'hwitellat

• c'hwiteller
• c'hwitellerez

• c'hwitellerezh

Troidigezhioù

(1)

• galleg : sifflet ^(fr)
• saozneg : whistle ^(en)

(2)

• galleg : zizi ^(fr)