brulu
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- Kavet en henvrezhoneg briblu « roz ».
- Meneget er C'hatolikon (bruluenn).
- Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn bryluen « roz » en kerneveureg ha briallu « bokedoù-alc'hwez » en kembraeg.
Anv-kadarn
brulu /ˈbryːly/ strollder (unanderenn : bruluenn)
- bleunioù
- Kemenn a raent an eil d'egile e livrine brulu an torgennoù hag e kammigelle an nadoz-aer a-hed ar stivelloù, ken mibin hag he skeud en dour. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 13.)
- Divougenn ha muzelloù Lotea a oa savet warno bleunioù, livrin e-giz ar brulu ; ... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 14.)
Troienn
- strakal brulu
- kas un den da sutal brulu da bark an aod