brenk

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Brenkoù an toun. (1)
Brenkoù ar gador. (2)

Etimologiezh

Amprestet digant al latin branchia « brenkoù pesked ».[1]
Da geñveriañ gant ar ger kerneveurek brynk « brenkoù pesked ».

Anv-kadarn

brenk /ˈbrẽŋk/ gourel (liester : brenkoù)

  1. (Pesked) Organ analañ kalz a loened dour, evel ar pesked, ar c'hresteneged, h.a., a dalvez dezhe da dennañ an oksigen zo en dour ha da adteuler ennañ an dioksidenn garbon
    • <skouer.>
  2. (diwar-benn an traoù) Brec'h ar gador-vrec'h
    • <skouer.>
  3. (dre hevelebiezh) Kostezioù un alez vouloù
    • <skouer.>

Gerioù heñvelster

  1. ambrank(où), skouarn(ioù), toull-brenkoù
  2. helmoer, iliner

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Brenkoù pesked
Helmoer, brec'h ar gador, h.a.

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 135.