bleuñv

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet e henvrezhoneg bloduu.
Meneget er C'hatolikon bleuzu, bleuzff.
Kar d'an unanderioù blawd e krenngembraeg, bleujenn e kerneveureg ha bláth en iwerzhoneg[1].
Deuet eus ur ger keltiek *blātus « bleuñvenn », anv-verb deveret eus ar wrizienn indezeuropek *bʰleh₃-, heñvel ouzh bloem e nederlandeg ha flōs e latin[2].

Anv-kadarn

bleuñv /blœ̃w/ strollder gourel (unanderenn : bleuñvenn)

  1. (Louzawouriezh) Rannoù eus ar plant, livet flamm, stummet brav ha frondus darn anezho, zo an organoù gouennañ enno.
    1. dont en e vleuñv: dont d'ober bleuñv
  2. (diwar-benn an diedoù) Foue a laka ur groc'henenn da grouiñ war-c'horre al liñvennoù alkoolek pe sukret, hep o lakaat e go koulskoude.
  3. (Mezegiezh) Amzerioù, mizioù (diwar-benn ar merc'hed).
  4. (dre skeudenn-lavar) Mare gwellañ, lodenn wellañ.

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Krennlavaroù


Troidigezhioù

1. Rannoù eus ar plant

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Peter Shrijver, Studies in British Celtic Historical Phonology, Amsterdam, Rodopi, 1995, p. 179.
  • [2] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 67-8.