bleuñv
Brezhoneg
Etimologiezh
- Testeniekaet e henvrezhoneg bloduu.
- Meneget er C'hatolikon bleuzu, bleuzff.
- Kar d'an unanderioù blawd e krenngembraeg, bleujenn e kerneveureg ha bláth en iwerzhoneg[1].
- Deuet eus ur ger keltiek *blātus « bleuñvenn », anv-verb deveret eus ar wrizienn indezeuropek *bʰleh₃-, heñvel ouzh bloem e nederlandeg ha flōs e latin[2].
Anv-kadarn
bleuñv /blœ̃w/ strollder gourel (unanderenn : bleuñvenn)
- (Louzawouriezh) Rannoù eus ar plant, livet flamm, stummet brav ha frondus darn anezho, zo an organoù gouennañ enno.
- Dinec'h e oant diwarbenn madou ar bed kerkoulz ha diwarbenn o oad a gerze, a zoug e gamm, ker goustadik hag ar ster vihan e-touez bleuñv ar prad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 55.)
- dont en e vleuñv: dont d'ober bleuñv
- Pa deuio an ed en o bleuñ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 52.)
- (diwar-benn an diedoù) Foue a laka ur groc'henenn da grouiñ war-c'horre al liñvennoù alkoolek pe sukret, hep o lakaat e go koulskoude.
- (Mezegiezh) Amzerioù, mizioù (diwar-benn ar merc'hed).
- (dre skeudenn-lavar) Mare gwellañ, lodenn wellañ.
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Krennlavaroù
- N'hall ket ar wezenn kaoud bleuñ hag avalo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 306.)
- Pa vez an delioù a-raok ar bleuñv, mamm an avaloù he dez keuz.
Troidigezhioù
1. Rannoù eus ar plant
Daveoù
Roll an daveoù :
- [1] : Peter Shrijver, Studies in British Celtic Historical Phonology, Amsterdam, Rodopi, 1995, p. 179.
- [2] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 67-8.