begivinañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus beg , ivin, hag -añ.

Verb

begivinañ

  1. (Diwar-benn tud, pe kezeg, saout) Skeiñ beg an troad en ur maen pe un dra bennak war an douar, pa gerzher pe pa reder.
    • Neb a gerz dindan lagad an de na ve ket o vegivina ouz ar vein : [...] — (Aviel katolik, 1907, p. 218.)