ankouaet
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar ankoua-, pennrann ar verb ankouaat, hag an dibenn-ger -et.
Furm verb
ankouaet /Distagadur ?/
- Anv-gwan-verb ar verb ankouaat
- — Ar re-se a zo tud bet en oferenn, ha n'o deus pedet nemet un tammig, hag o delioù lore a zo kouezhet digante 'lec'h m'o deus ankouaet o Doue. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 160.)
- Bilzig n'an nevoa ket ankouaet devez ar barner, [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 62.)
- Ar gornandoned a zo arru ankouaet e bro Dreger. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 27.)
- N'en devoa ket ankouaet, avat, ar pezh en devoa desket en e yaouankiz. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 33.)
- Ma c'heusteurenn, ankouaet-lip war an tan abaoe tri c'hardeur, a oa aet da ludu du. Kofig moan a rafen ! — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 55.)
- Hag int da souchañ en deñvalijenn, ankouaet ganto e oant diwelus, ha da sellout ouzh trolinennoù daou zen o tifretañ, war-hed un dek kammed dirazo. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 248.)