an eil ... eben
Brezhoneg
Etimologiezh
- Troienn savet gant an eil eben, furm venel an eil egile.
Troienn raganv
an eil ... eben
- an eil hag eben
- Div giez am eus, met an eil hag eben zo chomet er gêr.
- nag an eil nag eben
- Div c'hoar en deus, met n'anavezan nag an eil nag eben .
- Gant araogennoù:
- [...], o ruilla ar biliennou an eil var gorre e-ben, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 215.)
- Div jardin vras a zo er maner, stag an eil ouzh eben, un devezh-arat mat anezho, mogerioù uhel en-dro dezho. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 62.)
- A-wezhioù ar brankoù en em skoulme ken stank eus an eil gwezenn d’eben ma raent a-zioc’h ar penn evel ur vaot deñval, ur ganevedenn rodennek, bec’h da sklerijenn an deiz en em silañ drezo. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 12-13.)
- An diou arme a oa an eil dirak eben ha c'hoari a-zevri-beo a oa ganto. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 31.)
- Hag e sellas oute o-div, pizh, o zroas, o distroas, hag o c'havas heñvel-mat an eil eus eben. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 28.)
Krennlavaroù
- Meur a amzer (pe div, teir a.) en devez an den Ne vezont ket heñvel an eil ouzh eben.
- An eil amzer goude eben An hini domm goude an hini yen.
- An disleviñ-gen A ya eus ur genou (pe: eus an eil genou) d’eben (e-lec’h d’egile).
- Doue d’ho findraouilho eus an eil moger d’eben Ken e vefet erru war ar plaen.