an eil ... eben

Brezhoneg

Etimologiezh

Troienn savet gant an eil eben, furm venel an eil egile.

Troienn raganv

an eil ... eben

1. an eil hag eben
   • Div giez am eus, met an eil hag eben zo chomet er gêr.
2. nag an eil nag eben
   • Div c'hoar en deus, met n'anavezan nag an eil nag eben .
3. Gant araogennoù:
   • [...], o ruilla ar biliennou an eil var gorre e-ben, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 215.)
   • Div jardin vras a zo er maner, stag an eil ouzh eben, un devezh-arat mat anezho, mogerioù uhel en-dro dezho. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 62.)
   • A-wezhioù ar brankoù en em skoulme ken stank eus an eil gwezenn d’eben ma raent a-zioc’h ar penn evel ur vaot deñval, ur ganevedenn rodennek, bec’h da sklerijenn an deiz en em silañ drezo. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 12-13.)
   • An diou arme a oa an eil dirak eben ha c'hoari a-zevri-beo a oa ganto. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 31.)

Krennlavaroù

• Meur a amzer (pe div, teir a.) en devez an den Ne vezont ket heñvel an eil ouzh eben.
• An eil amzer goude eben An hini domm goude an hini yen.
• An disleviñ-gen A ya eus ur genou (pe: eus an eil genou) d’eben (e-lec’h d’egile).
• Doue d’ho findraouilho eus an eil moger d’eben Ken e vefet erru war ar plaen.