strizh

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant al latin strictus (en deus roet ar ger gallek estreit a zo aet da étroit).[1]

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen strizh
Derez-uheloc'h strishoc'h
Derez-uhelañ strishañ
Derez-estlammiñ strishat

strizh /ˈstriːs/

  1. Nebeut a ledander dezhañ.
  2. bezañ strizh ouzh unan bennak → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
  3. (Yezhadur) A ra dave d'un dra resis.

Gerioù enepster

Gerioù kevrennek

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

N'eo ket ledan (1)

Yezhadur (2)

Anv-kadarn

strizh /ˈstriːs/ gourel (liester : strizhoù)

  1. Strizh-mor
    • Kenderc'hel a raemp e-keit-se gant hon hent, ha goude treuziñ striz-mor Kattegat, kerkent ha ma tifourkas ar Vérité e raz Sund e teuas a-wel d'ar gêrig Helsingaër, Elsinore, hervez ma rae diouti Gwilherm Shakespeare. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 154.)

Troidigezhioù

Adverb

strizh /ˈstriːs/

  1. Hep bezañ kevatal.
    • Brasoc'h-strizh, bihanoc'h-strizh.
  2. Groñs.
    • Dre se 'ta e voe bet difennet strizh d'hor martoloded mont da vale kêr, ... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 183.)
    • Degouezhet eo din folennata levrig lezennoù-arme ar Rusianed ha hervez unan eus ar c'hevrennoù kentañ « difennet strizh e oa skeiñ gant ar soudarded ». — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 31.)

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :