roeñvat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn roeñv hag al lostger -at.
Verb
roeñvat /ˈrwẽːvat/ verb gwan (anv-gwan-verb : roeñvet) (displegadur)
- Ober gant roeñvoù d'ober d'ur vag mont war-raok.
- A-barzh pell em boe gouiziegezh war ar jedoniezh ha skiant ar verdeadurezh hag e tapis difazi an tu da embreger ar gouelioù, da roeñvat ha da sturiañ. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 9.)
Stummoù all
Deveradoù
Troioù-lavar
- roeñvat war gornôg : bezañ e par ar marv.