lârin

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar lâr-, pennrann ar verb lâret, hag an dibenn-ger -in

Furm verb

lârin /ˈlɑːrĩn/

1. Furm ar verb lâret e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
   • — Ac'hanta, mestr, gret 'vel ma lârin deoc'h, hag e em gavfet mat a gement-se : [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 27.)

Stummoù all

• lavarin

Stummoù rannyezhel

• livirin (e Leon)

Troidigezhioù

• galleg : (je) dirai ^(fr)