etrezoc'h

Brezhoneg

Eus etre hag -oc'h (gant z etrevogalennek).

etrezoc'h /eˈtreːzɔx/

Furm an araogenn etre, displeget en eil gour lies
- — [...]. C'houi etrezoc'h, divroidi ha dispac'herien, a lavar ne deuz e Breiz nemed laeroun ha tud fallakr, abalamour ma tifennont ho Doue, ho roue, ho bro hag ho zud; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 95.)
- Evelken evid miret ne savje etrezhoc'h hag hoc'h hostizien, c'hui alfe ober ar pris da genta. — (A., Pelerinaich Escopti Kemper ha Leon da Lourdes er bloaz 1880, Feiz ha Breiz niv. 37, Gwengolo 1880, p. 302b.)
- — « Lorañs, petra 'zo c'hoarvezet bremaik etrezoc'h ? [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 90.)
- — « Ac'hanta, » eme Ivon, krog en e gleze, « lezit ac'hanon da dostaat evit ma welin ha me a vezo evit rannañ hoc'h ejen etrezoc'h. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 132.)