en em silañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rannig-emober en em hag ar verb silañ

Verb

en em silañ /Distagadur ?/ verb emober (displegadur)

1. Mont didrouz en ul lec'h bennak, pe o weañ e gorf, e doare ur silienn, tremen gant poan.
   • Alan, ur paotr triwec’h vloaz, ’n em silas didrouzik
     ’Barzh en liorzh ar maner, p’ edo ’n holl kousket-mik. — (Emil Ernod, Gwerziou Barz ar Gouet, Sant-Brieg, 1903, p. 29.)
   • Un nozvezh, — an dra-mañ a oa war-dro ur miz goude ma oan deuet d’ar skolaj, — an daou gomperig en em silas en o gweleoù hep lavaret na grik na ger. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 137.)
   • A-wezhioù ar brankoù en em skoulme ken stank eus an eil gwezenn d’eben ma raent a-zioc’h ar penn evel ur vaot deñval, ur ganevedenn rodennek, bec’h da sklerijenn an deiz en em silañ drezo. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 12-13.)

Troioù-lavar

• en em silañ etre an horzh hag ar yenn

Troidigezhioù

• galleg : se glisser ^(fr)