emaoun

Brezhoneg

emaoun /eˈmaun/

Emaon, e doare Leon.
- Ar zoudarded, evel emaoun o paouez lavaret d'eoc'h, ne garient ket enebi ouc'h ar re en em zave out-ho. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 81.)
- — O tastum eun tamm keuneud sec'h emaoun, emezan, evit aoza hor c'hoz tammou boued ha tomma va bugaligou. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 85.)
- Gwechall — hag abaoe n'eus ket ken pell-ze, rak pell emaoun c'hoaz diouz va c'hant vloaz, — gwechall e chome em farrez daou bried yaouank. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 122.)
- GWILHO. — Oc'h ober goap emaout, emichañs ?
  KATO. — Fidemdoula, n'emaoun ket avat !... Ar wirionez a lavaran ha n'eo ket kôjou ! — (Jarl Priel, An Dakenn dour, Sav niv. 25, Diskar-Amzer 1942, p. 11.)
- « [...]. Hanter-kant vloaz 'zo oun maro, hag er purgator emaoun abaoe abalamour da ziou oferenn n' am boa ket lavaret evit an anaon emañ o eskern amañ. [...]... » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 22.)
Gant un anv-gwan-verb (ral):
- — Salver Doue, eme ar C'haper, emaoun rivinet ! Sur a-walc'h ar vi a zo rannet ha ne deuio ken da vad ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 135.)