selaoujont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « selaou- », pennrann ar verb « selaou », hag an dibenn-ger « -jont ».

Furm verb

selaoujont /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb selaou e trede gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ.
    • Dalc’het a-walc’h e voe arre warne, evit ober dezhe chom, met ne selaoujont ket an dro-mañ. KAB 3/140