graed
(Adkaset eus raed)
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar gra-, pennrann ar verb ober, hag an dibenn-ger -ed.
Furm verb
graed /Distagadur ?/; skrivet graed a-wechoù.
- Furm dic'hour ar verb ober en amdremened an doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- [...] ; den ne rae van evit her c'hlevet, zoken tec'het a raed dioutañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 193.)
- Herri hag Henori a read eus an daou-man. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)
- [...] ; eus a barrez Plougouloum oa genidik, am eus klevet, hag Ivon a raed anezhañ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 131.)
- [...] ; kanañ a rae ar gwazhioù en ur zibab o hent ha mont a raed betek ar pennoù-daoulin er fank. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 54.)
- Gwechall-gozh ez oa e Breizh ur roue hag en doa ur mab pennhêr a raed Kaloneg anezhañ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 9.)