pardaez

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

pardaez /parˈdaɛs/ gourel (liester pardaezioù)

  1. Mare eus an deiz pa grog an heol da ziskenn.
    • D'ar pardaez, div rastell vras stlejet gant daou loen en dastumo adarre hag a viro evel se na ve glebiet ha goeñvet gant ar gliz-noz. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 81.)
    • Ur pardaez, goude koan, ..., Buhez Genovefa A Vraban, Glaoda'r Prad, p. 6
    • En em gavet eno a-benn ar pardaez, ha skuiz-maro gant ar pennad bale en devoa grêt, .... — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 18.)
    • Deomp atav, evit c'hoazh n'eo ket diwezhat, hag amzer am eus da frikotañ un tammig ha d'ober va zro a-raok ar pardaez. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 6.)
    • a-raok ar pardaez. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 92.)
    • ... hirio marteze diouc'h ar pardaez ... — (Adrien de Carné, Saïk ar paotr fin, Moullerez ru ar C'hastel Brest, 1912, p. 8.)

Gerioù heñvelster

Gerioù kevrennek


Troidigezhioù