nec'h

Brezhoneg

Daou c'her nec'h zo e brezhoneg.

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (nech).

Anv-kadarn

nec'h /ˈneːx/

1. nec'hamant

2. kaout nec'h

   • N'ho pet ket a nec'h gant kement-se, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 159.)
   • Arabat deoc'h kaout nec'h gant an dra-se, eme hemañ. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 64.)
   • N'az pez ket a nec'h gant an dra-se, — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 110.)

3. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
4. bezañ karget gant an nec'h : sammet, bec'hiet

Deveradoù

• dinec'h
• dinec'hiñ
• dinec'hañs
• dinec'hus

• nec'hamant
• nec'hañs
• nec'hañsiñ
• nec'hañsus

• nec'hant
• nec'hek
• nec'het
• nec'hiñ
• nec'hus

Troioù-lavar

• ober nec'h
• reiñ nec'h

Troidigezhioù

• galleg : inquiétude ^(fr)  ; angoisse ^(fr)  ; confusion ^(fr)  ; peur ^(fr)

Etimologiezh

Eus cnec'h, troet pe da kenec'h, hag alese da nec'h, pe da krec'h.

Anv-kadarn

nec'h /ˈnex/, /ˈne:ax/

1. • Ar zoudarded a en em lakeaz da c'houillia ha da furcha kement tra a ioa enn ti, euz an eil penn d'egile, euz an neac'h d'an traon ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 278.)