mouilc'hi
(Adkaset eus mouilc’hi)
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn moualc'h hag an dibenn-ger -i gant ur pebeiladur vogalennek.
Furm anv-kadarn
mouilc'hi /ˈmwil.ɣi/
- (Loenoniezh) Furm lies an anv-kadarn moualc'h.
- Pa seller etremek ar c'hreisteiz, he deus doare Tuchenn Sant Mikael da vezañ stag ouzh Tuchenn ar Mouilc'hi, anvet c'hoazh Menez Kador. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 14.)
- El liorzh, ar c'hegined a ragache en avalenned, hag ar mouilc'hi kludet e kelenn ar c'hleuzioù, a c'hwitelle diehan en abardaez blot. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 66.)
- Ma sivi a ya toud gant ar mouilhi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 366.)
- Kaer ho pez c'hwibanañ evel ar mouilc'hi, [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 306.)