mirot

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « mir- », pennrann ar verb « mirout », hag an dibenn-ger « -ot ».

Furm verb

mirot /ˈmiːrɔt/

  1. Furm ar verb mirout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.