Mont d’an endalc’had

meuliñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon (1499): Meuliff.[1]
Savet diwar an anv-kadarn meul hag ar ger-lost -iñ.
Da geñveriañ gant ar verb kembraek moli.

Verb

meuliñ /ˈmøː.lĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb: meulet) (displegadur)

  1. meuliñ un den, meuliñ Doue
    • Emañ bremañ e Kemperle
      Er gouent, o veuliñ Doue.
      — (Evnig Penn-ar-C'hoad, Son ar c'hafe, Sonioù Feiz ha Breiz, war-dro 1930.)
  2. meuliñ un dra
    • Ha n'hellan ket en ur sonenn
      Kaer a-walc'h he meuliñ.
      — (Diviz evit goulenn ur plac'h yaouank da eureujiñ, kanet gant M. Laz eus Kernevel, in Chants populaires bretons du Pays de Cornouailles, H. Guillerm, 1905.)

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Meuliff, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.