manac'h

Brezhoneg

Ur manac'h.

Etimologiezh

Diwar manach en henvrezhoneg.

Amprestet digant al latin (monachus diwar ar ger gregach monos).

Meneget er C'hatolikon (manach).

Da geñveriañ gant ar gerioù mynach en kembraeg, managh en kerneveureg.

Anv-kadarn

manac'h /ˈmãː.nax/ gourel, liester menec'h

1. Dispredet : den a vev e-unan, o pediñ Doue er gouelec'h.
   • E Mezheven ne glasker ket keuneud evit tommañ, nag evit sklerijenniñ pa bar al loar en oabl dizolo ; ne glasker ket kennebeut evit poazhañ traoù er gouelec’h, evit daou vanac’h a zo eno ha ne zebront nemet frouezh gouez ha gwrizioù. — (Jakez Riou, Brec’hillien pe Ar manac’h Mougn e-barzh Buhez Breiz, niv. 40-41, 1924, p. 939-940.)
2. Den a vev en ur manati.

   <skouer>.

3. Mont da vanac'h.

Deveradoù

• divanac'h
• divanac'hiñ
• manac'hek

• manac'hegezh
• manac'hel
  • manac'hez
• manac'herezh
• unvanac'h

Gerioù kevrennek

• manac'h-diellour
• manac'h-digenvez
• manac'h-kenvez

• manac'h rous
• manac'h ruz
• manati / manac'hti

Krennlavarioù

• An hini 'zo manac'h en abati
  En deus ur wreg en Keriti — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 49.)
• Manac'h ruz an Enez C'hlas
  Ya da logodenn ha da razh — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 49.)

Troidigezhioù

• esperanteg : monaĥo ^(eo)
• galleg : moine ^(fr)  ; bigorneau gris ^(fr)
• katalaneg : monjo ^(ca)
• kembraeg : mynach ^(cy)

• kerneveureg : managh ^(kw)
• okitaneg : monge ^(oc)
• saozneg : monk ^(en)

Anv-kadarn

Daou vanac'h e krag.

manac'h /ˈmãː.nax/ gourel, liester manac'hoù

1. Seurt boutailh da lakaat dour tomm da dommañ ur gwele.

Troidigezhioù

• bouillotte ^(fr)
• hot water bottle ^(en)