liviri

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus lavar-, pennrann ar verb lavaret, hag an dibenn-ger -i, gant ur pebeiladur vogalennek a/i.

Furm verb

leverez /liˈviːri/

1. Adstumm eus lavari, furm ar verb lavaret en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
   • [...] an eur-se ma liviri kenavo. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 43.)
   • Na gaou ebet na liviri. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 888.)
   • Holl e sentimp ouzhit ha kement a liviri a vezo graet. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 106, 147.)
   • « Ha petra 'liviri d' in ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 177.)