laŭte

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Mont d’ar merdeerezh Mont d’ar c’hlask

Esperanteg

Etimologiezh

Eus an alamaneg laut, hag al lostger -e a dalvez da sevel adverboù.

Adverb

laŭte /ˈlaw.tɛ/

  1. Uhel (mouezh), kreñv (trouz).