koujorn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Anv-gwan

koujorn /ˈku:ʒɔrn/

  1. Berr ha tev a gorf.
    • — Ma, neuze, ma 'man kount evel-se ha pegwir ec'h aspedez ac'hanoun da chom, e chomin aman da loja hag, en doare-se, pa zonjan mat, e vezimp koujourn, va marc'h ha me da vont en hent neketa mignon? — (Ab-Sulio, Lizig, ar plac'hig dianket, Le Courrier du Finistère, 22 C'hwevrer 1936, p. 2e.)