koubl

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar c'hrennvrezhoneg coubl, amprestet digant ar ger henc'hallek cople.

Anv-kadarn

koubl /ˈkuːpl/ gourel (liester : koubloù)

1. Koublad, d.l.e. strollig daou dra, daou loen a-seurt an eil gant egile
2. (Korfadurezh) Kenvell fiñvus, dreist-holl pleg un ezel, en tu diabarzh
   • koubl ar vrec'h : pleg an ilin, kenvell an ilin
   • koubl ar c'har : pleg ar glin
3. Liamm, pezh a zalc'h daou dra a fiñv an eil e-keñver egile a-gevret
4. Plegenn etre ar wern baoellek hag ar votez anezhi war ur blankenn-dre-lien

Eilstummoù

• koulb

Gerioù heñvelster

• (1) : koublad
• (2) : kenvell, mell, junt ~ joentr
• (4) : kenvell

Deveradoù

• diskoubl
• koublad
• koublañ
• koublenn
• koubler
• koublidigezh

Gerioù kevrennek

• koubl-freilh
• koubl-ha-koubl
• koubl-kamm
• koubl-kardan

Troidigezhioù

• galleg : couple ^(fr)  ; articulation ^(fr) , pli ^(fr)  ; ferme ^(fr)  ; articulation ^(fr) , charnière ^(fr)